وقتی از صبر گفته می شود، همیشه صبر حضرت زینب(س) برایمان الگو می شود، بانویی که در برابر حوادث و داغ هایی که در دوران زندگی خود دید صبر و شکیبایی نمود
ایمان او به خداوند و لذت عبادت در وجود او آنچنان نقش بسته بود که با تمام سختی ها، داغها و مصیبت ها لحظه ای از یاد خدا جدا نشد و در تمام این مراحل باز هم عبادت و شب زنده داری می کرد.
حضرت زینب(س) در روز پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشود و نام مبارك آن بزرگوار زینب، و كنیه گرامیشان ام الحسن و ام كلثوم بود.
زینب کبری(س) در دامان پاک مادری چون حضرت زهرا(س) و بزرگ مردی چون حضرت علی(ع) پرورش یافت و عفت و پاکدامنی از مهمترین ویژگی های آن حضرت بود.
این بانوی بزرگ در دوران عمر با بركت خویش، مشكلات و رنجهاى زیادى را متحمل شد، از شهادت پدر و مادر گرفته تا شهادت برادران و فرزندان برادر و حوادث تلخى چون اسارت را تحمل كرد.
وقتی زمان هجرت فرا رسید،به همراه برادرش امام حسين (ع) از مدينه به مكه و از آن جا به طرف كربلا حركت کردند .
در واقعه کربلا حضرت زینب شهادت امام حسین(ع) برادر خویش و فرزندان برادر را می بیند و همه این مصیبت ها از زینب(س) شیر زنی می سازد که همیشه صبر و شکیبایی آن زبانزد است.
حضرت زينب(س) در همه لحظه‌های واقعه عاشورا يار و ياور برادر بزرگوارش امام حسين(ع) بود و مهمترین رسالت حضرت زینب(س) زمانی آغاز شد که واقعه كربلا با شهادت امام حسين(ع) پایان یافت .
این بانوی بزرگوار در عصر روز عاشورا، نه تنها از امام سجاد(ع) پرستاری می‌کرد بلکه جمعی از زنان و کودکان داغدار را نوازش می کرد .
اين فصل از زندگانی حضرت زینب(س) كه اوج رسالت وی بود، با ابلاغ پيام عاشورا آغاز شد و حضرت زينب(س) شجاعانه از حقوق اهل بيت(ع) دفاع كرد.
حضرت زینب(س) با سخنرانی کوبنده خویش، در به تصویر کشیدن واقعه عاشورا و تداوم روش امام حسین(ع) نقش بسزایی را ایفا کرد.
حضرت زینب(س) بعد از حماسه عاشورا از هر فرصتی استفاده كرد تا فروغ اين حماسه را بر دل ها بتاباند.
آخرین نظرات